Het lange hoofdstuk over Het Verzet is onderverdeeld in sabotage, stakingen, spionage, onderduikers en de verzetsgroepen, van de dierbare kleine groep De Geuzen, alle grote en veel kleine verzetsgroepen daartussenin, tot de laatste, de BS, de later zo omstreden Binnenlandse Strijdkrachten. De ruzie om de macht tussen de Ordedienst,de Raad van Verzet en de Landelijke Organisatie (LO) was onverkwikkelijk. Hoeveel mensen van een verzetsgroep lid waren was per organisatie niet altijd bekend. Het hoofdstuk wordt besloten met Walraven van Hall, de man die het Nationaal Steunfonds, de financiële poot van het verzet, oprichtte en als ‘Premier van het Verzet’ leidde. Hij stierf in het harnas.
… Dat sabotage niet de handigste manier was om het de Duitsers moeilijk te maken werd in bijna iedere familie omstandig besproken. De meningen waren altijd verdeeld. De allerfelsten wilden aan het begin van de oorlog zelfs leven en goed wagen om de Duitsers dwars te zitten en hun minachting openlijk te uiten…
… Niemand geloofde meer aan welke goede bedoeling van de Duitsers ook. De haat tegen de onderdrukker laaide definitief en hoog op. Hij heeft het deel van de Nederlandse bevolking dat dit bewust heeft meegemaakt ook na de oorlog nauwelijks meer kunnen verlaten…
… Spionage was bepaald niet hightech. Men stond langs de weg om in zijn verscholen opschrijfboekje op te tekenen hoe de langstrekkende transporten waren samengesteld. In het begin van de oorlog werden de berichten zelfs met postduiven verzonden. Soms beschikte men over radiografische toestelletjes. Later…
… Een onderduiker moest, om een kans op plaatsing te hebben, wel enige vaardigheden inbrengen om op het onderduikadres van nut te kunnen zijn. Mensen die verstand van of ervaring met boerenwerk hadden waren snel te plaatsen. Kantoorklerken bevonden zich aan de andere kant van het spectrum …
… In het proefschrift dat J.W.M. Schulten over de Ordedienst (OD) schreef figureert op koningin Wilhelmina na, geen enkele vrouw. De organisatie en het wezen van de Ordedienst was gestoeld op de mannelijke militaire gedachte. Vrouwen hoorden daar niet bij. Alleen al door dit feit kan, wat de Ordedienst betreft, van een uitzonderlijke ondergrondse kern worden gesproken…
… Men was algemeen van oordeel dat men in Londen wel erg slecht op de hoogte was van de verhoudingen in het verzet. Ze hadden daar immers moeten weten dat niemand met de Ordedienst wilde samenwerken…
…Walraven van Hall, Premier van het Verzet was hij. Hij stierf in het harnas als een groot admiraal op het moment dat de zeeslag al in het voordeel van het vaderland is beslist…
