Voorwoord door de schrijfster. Deze oorlog was zo erg geweest dat ik er in mijn jeugdige onschuld, ik was 14 jaar, stellig van overtuigd was dat mensen elkaar zoiets nooit meer zouden aandoen. Ik wilde er mijn hele lange leven dan ook niets meer over zien of lezen, tot het moment, twee jaar geleden, dat het oorlogsdagboek van mijn tante Claire op mijn pad kwam. Het lezen ervan triggerde een tot dat moment weggestopt verlangen; nu wilde ik eindelijk weten wat er in die zes oorlogsjaren was gebeurd, wie de schuldigen waren en hoeveel slachtoffers er tengevolge van deze oorlog zijn gevallen. Ik zocht het boek dat mij dat kon vertellen, maar ik vond het niet. Wel duizenden moeilijke boeken met ingewikkelde militaire details en te weinig menselijk opzicht of boeken voor lagere schoolleerlingen. Wat ik zocht moest over mensen gaan, de leiders, de generaals, de verzetsmensen en ook over de burgerbevolking. Ik las boeken die aan deze eisen voldoen en daaruit is dit boek ontstaan, een boek dat geografisch en niet chronologisch verslag doet. Al hetgeen de geïnteresseerde Nederlander over de beschreven zaken gedurende de oorlog wist, is bovendien terug te vinden in de fragmenten uit Claire’s oorlogsdagboek.
… Mits wij al diegenen, die een wig drijven in de eenheid van Europa, met groot wantrouwen bekijken en vooral nooit steunen, kunnen wij een nieuwe Europese catastrofe vermijden. Ook de populisten uit onze tijd zijn uit op eigen machtsvergroting en niet op het welzijn van het volk wiens stemmen zij willen verwerven. Aan hun brallende retoriek, schokkende one-liners en inhakken op bepaalde bevolkingsgroepen zijn zij te herkennen. Hitler, Stalin en Mussolini hadden deze kenmerken, maar werden −zo lang het goed ging− op handen gedragen. Toen het tij voor hen keerde, betaalde het volk dat hen aan de macht had gebracht de rekening.
…Laat dit boek daarom een waarschuwing zijn. De oorlogen van tegenwoordig zijn desastreuzer, massaler en vernietigender, de gevolgen rampzaliger, voor nog grotere aantallen mensen…
